Rozwój osobisty, samorealizacja, samodoskonalenie to pojęcia obecnie niezwykle popularne, zwłaszcza wśród ludzi wykształconych. Kto nie powie o sobie, że rozwija się, doskonali, samorealizuje? Wręcz nie wypada powiedzieć inaczej. Nie wszystko jednak, co za rozwój uważamy, rozwojem w pełnym tego słowa znaczeniu jest.
Osobiście jestem dość sceptycznie nastawiony, ale…
Jestem świadom argumentów zarówno „za” jak i „przeciw” i w tym poście je przybliżę. To, co kiedyś było nie do pomyślenia, dziś staje się częścią świata psychoterapii.
Znany psychoterapeuta Eric Marcus, pracujący pierwotnie psychoanalizą a później integrujący Gestalt z NLP, rozróżnia trzy typy relacji klient – psychoterapeuta oraz umieszcza je na trzech różnych poziomach.
Świadomość tych specyficznych oczekiwań klienta wobec psychoterapii może pomóc terapeucie w lepszym zrozumieniu go i określeniu sposobu pracy. Z kolei dla klienta rozmowa na temat tych oczekiwań może być sama w sobie źródłem ważnych wglądów.
1.
Pomyślny bilans doświadczeń życiowych, powodzenie w realizacji
celów; albo
2.
Chwilowy stan emocjonalnej euforii, odczucie najwyższej radości;
albo
3.
Trwałe zadowolenie z życia połączone z pogodą ducha i
optymizmem, poznawcza ocena własnego życia jako udanego,
wartościowego, sensownego (za: http://encyklopedia.pwn.pl).
Widzę
związek między szczęściem w każdym z powyższych ujęć a
psychoterapią, ale nie jest to według mnie związek bezpośredni.
Bezpośrednio bowiem – w najszerszym z możliwych ujęć – celem
psychoterapii jest pomagać ludziom w ich problemach natury
emocjonalnej, osobowościowej oraz wspierać rozwój. Czyli po
pierwsze usuwać cierpienie.
Uczestnicząc przez wiele lat w zajęciach na studium z psychoterapii, miałem możliwość zwrócić uwagę na to, jak pracują kandydaci na psychoterapeutów po studiach psychologicznych (oraz psychiatrzy) oraz po innych kierunkach studiów. Wydawać by się mogło, że terapeuci, którzy ukończyli studia psychologiczne lub mają specjalizację z psychiatrii, będą posiadać wykształcenie i kwalifikacje, by skuteczniej pomagać.
Sala
Posiedzeń Sejmu RP, Aut. Boston9,
lic. CC BY-SA 3.0
Brak ustawy o zawodzie psychoterapeuty dotyka zarówno terapeutów jak i samych pacjentów.
Wersja projektu ustawy o niektórych zawodach medycznych, w tym o zawodzie psychoterapeuty, przedstawiona Radzie Ministrów w lutym 2009 r. odbyła fazę konsultacji społecznych, lecz organizacje psychoterapeutyczne oceniły ten projekt jako niezgodny z postulatami środowiska polskich psychoterapeutów i Rada Ministrów projekt ten odrzuciła.
Fot. Marjorie Apel, Gabinet Anny Freud, lic. GNU 1.2
Psychoterapia to leczenie, rozwój, a może leczenie i rozwój?
W ubiegłym wieku, przez długie dziesięciolecia utożsamiano psychoterapię z leczeniem dolegliwości i zaburzeń psychicznych. Już Freud protestował, by psychoanaliza nie stała się „służebnicą psychiatrii”. Zwolenników medycznego podejścia do psychoterapii wciąż nie brakuje, a należą do niego głównie lekarze i psychologowie kliniczni, jakich osobiście spotkałem, należących do Polskiego Towarzystwa Psychiatrycznego bądź PT Psychologicznego. Podejście medyczne zakłada, że zdrowie to tyle, co brak choroby (tu: psychopatologii), i że pacjentowi należy pomóc w opanowaniu określonych objawów, powodujących cierpienie. Ustąpienie objawów jest powrotem do zdrowia a tym samym powodem do zakończenia psychoterapii. Zwłaszcza, jeśli terapia była refundowana.
Uprawianie
zawodu psychoterapeuty nasuwa osobie go wykonującej wciąż nowe pytania.
Są
zagadnienia, o których mało pisze się w książkach, a które nurtują terapeutów i
tworzą jakby boczne ramię rzeki w psychoterapii i pomocy psychologicznej. Stąd
nazwa kontrapunkt, zaczerpnięta z muzyki, gdzie oznacza ona głos
współdziałający z głównym tematem.
Mam
nadzieję, że teksty tu zawarte okażą się dla niektórych pożyteczne.
Czasem
będę pisał o tym, co nurtuje mnie, a czasem o tym, co wiem, że zaprząta innych.
Proszę
wybaczyć, że prawdopodobnie żaden z moich artykułów nie wyczerpie danego
zagadnienia. Czasami
pytania mogą być ważniejsze od odpowiedzi. Dziś nie brak licznych odpowiedzi na ważne
pytania, raczej brak twórczego zatrzymania nad samym pytaniem.
Być
może i Ty znajdziesz tu coś dla siebie lub Twój komentarz będzie miał dla kogoś
znaczenie.
