Wiersze

Mały zbiór wierszy dookoła psychoterapii

Kim jest twórczy psychoterapeuta?

Już ani kobieta ani mężczyzna

Mędrzec

Rodzic – nie, raczej dziadek,

nie martwiący się –

Obecność pełni

Cichy, jedwabisty ocean w środku lata

Dziecko z iskrzącymi się oczyma

            dostrzegające wszystko od nowa

Doprowadzające wizję do stanu dojrzałości

            Obfitość, która podkreśla znaczenia –

Nauczyciel rozpalający ogniem płaską codzienność

Uzdrowiciel, dostrzegający ciało

Duchowny, dotykający twarzy błogosławionymi rękami

Wichrzyciel, kształtujący życie prostotą

            pełną miłości

Bezpretensjonalny rzemieślnik, raźnie

            formujący tworzywo

Artysta, znużony okłamywaniem siebie

            niechętny płaceniu hojnymi

kawałkami przeciętności

który woli cienkość ukierunkowanej doskonałości 

Joseph Zinker 
Proces twórczy w terapii Gestalt, 
Wyd. J. Santorski & Co, 1991

Czas

Otwórz okno
Już czas

Popatrz
w jakąś głąb
Mijanie

Spójrz w zenit

Zakrzywiony Błyszczy

przed ściemnieniem

A

boki

Rozszerzone zaczynającą się

przestrzenią

są zapowiedzią końca

Będzie deszcz

od ciebie w dal

Posrebrzy granatowiejący

czas Minie

Ty

zamkniesz okno

zupełnie inny

Czas dojrzewania ciągły

Wiesław Dymny
w: Kwartalnik Gestalt PSPP, wiosna 1993

Z Freuda

Nikt nie zabrania ziemi stroić się w ornaty,

przywdziewać ciemność, wchodzić w togę blasków,

w kolory kwiatów, których wdzięk przemija…

Życie jak owoc rodzi się i ślepnie

błądzi i idzie o kulach

czterech pór roku –

lub wisząc na włosku

pełne rozpaczy kontempluje sytość.

Wieczorem sen zamyka nam oczy,

wtedy jak Freud szukamy po omacku

by wydrzeć nocy prawdziwe istnienie. 

Wacław Iwaniuk 
Wiersz z tomu Powrót, Biblioteka Więzi, W-wa 1989,
cyt. za: Kwartalnik Gestalt PSPP, jesień 1993

***

nic nie jest teraz za proste

za proste

już rozkopano warstewki analiz

smutne zwierzęta uciekają z wiatrem

niesie on liście i wyschnięte ziarna

zetlałe pętle pomieszanych głosów

lecz to co żywe nie ma już pamięci

już rozkopano i się dokopano

do braku braku i do braku treści

do braku śmiechu i braku boleści

Artur Jan Szczęsny
w: Kwartalnik Gestalt PSPP, zima 1993/1994

Psychoterapia

las wiadomo

   mrówki borówki mech

   słońce obrzuca cieniem

   drzewa oczywiście liście

   ale którędy

     Niosłam siebie

       Ustawałam

       Postawiłam

       Idę 

Danuta Poczopko 
w: Kwartalnik Gestalt PSPP, wiosna  1992

Pytanie

pole i mur

pytają jednako

czym jest dla Ciebie granica

Janusz St. Pasierb
Z tomu Czarna skrzynka, 1987,
cyt. za: Kwartalnik Gestalt PSPP, zima 1992/1993

 

Zobaczyć świat w ziarenku piasku,

Niebiosa w jednym kwiecie z lasu.

W ściśniętej dłoni zamknąć bezmiar

W godzinie - nieskończoność czasu. 

William Blake (przeł. Z. Kubiak)
cyt. za: Kryzys małżeński i psychoterapia, 
D. R. Freeman, PWN, W-wa, 1991